Er is méér tussen hemel en aarde

 

Stilte daalt als fijne sneeuwvlokjes neer in mijn hart

onhoorbaar zal de bloemenknop zich
helemaal ontvouwen

zoekend naar het Licht
begroeten bloem en hemel elkaar
in een innig verlangen

stilte

 

mijn hart vult zich behoedzaam met dankbaarheid

en zoekt Vrede.

 

 

 

Bovenstaande kleurpotloodtekening op olieverfpapier is getekend naar een foto genomen in de meest noordelijk gelegen botanische tuin van de wereld in Tromso in Noorwegen. Deze plant, het 'groot sterrenscherm' bloeit niet in de winter, maar met haar naam 'snow star', en haar zachte pastelkleuren en witte tinten heeft ze toch een plaats gekregen op deze pagina van de winter.

 

Het is wellicht ongewoon om in de korte donkere dagen van de winter te mijmeren over bloemen. De ijzige temperaturen brengen bij sommige mensen missschien herinneringen van ijsbloemen met zich mee. Wie kent deze prachtige natuurlijke tekeningen nog die kunstenaar en koning winter vroeger toverde op de ramen van enkel glas in kamers die niet verwarmd werden. Ik was nog heel klein bij deze ervaringen, maar ongeacht de bittere kou vond ik het fantastisch. Ik kon er naar blijven kijken...

Toch zijn er zelfs bij deze koude temperaturen bloemen met sprookjesachtige namen als 'winter angel', 'winterviooltjes', 'helleborus', ook bekend als de 'kerstroos' ware juweeltjes die bloeien ondanks de slapende natuur. Helleborus is zo mooi bekend als de bloem van de Hoop. Een witte roos staat sowieso universeel voor puurheid, zuiverheid, liefde, voor een nieuw begin. Projecteren we deze symboliek op de kerstroos, is dit dan niet een prachtig beeld om op weg te gaan naar Kerstmis?

De bekende 'kerststerren' brengen meteen een warme sfeer binnen in huis. Ik kon het alvast niet laten om enkele mini-exemplaren te kopen. Ze kregen gelijk een centrale plaats in huis.

 

 

 

Sprankeltjes goedheid en zaadjes van Hoop

 

Mijn mijmeringen gaan verder dan de bloemen, de ijsbloemen, de donkere dagen en deze eerste koudeprik met fijne sneeuwvlokken van de winter. Kerststerren en bomen brengen sfeer, ze zijn en blijven uiteraard enkel maar verpakking. Vandaag begint de Advent, we zijn op weg naar Kerstmis, vier weken op weg naar het feest waarin Hoop zo'n bijzondere betekenis heeft.

 

Mijn kunstenaarshart zoekt in stilte, het tast af, kneedt en schaaft bij. Het huilt, en voelt zich tegelijk toch zo liefdevol omarmd. Dankbaar omhels ik de kracht van de breekbaarheid, ik snak naar de échte ontmoeting, naar Hoop, naar Vrede.

 

Want hoe bitter tegenstrijdig is de periode van verwachting in al de ellende die de wereld overschaduwt? Waar gaat het kleine Kind dit jaar geboren worden? Er is niet alleen geen plaats meer in de herberg, zelfs de stal is niet meer veilig. Waar dan wel? Zoveel leed, zoveel onmenselijk verdriet.

 

Kerstmis komt. Toch mogen we blijven vertrouwen, toch moeten we blijven liefhebben, blijven delen, er voor elkaar blijven zijn. Het Kind wordt immers geboren in iedere hand die draagt, in iedere arm die omarmt, in iedere mond die troost, in elke voet die een stap doet naar de andere toe, naar vrede en gerechtigheid, in ieder hart dat Liefde koestert en deelt.

 

Ieder sprankeltje goedheid, ieder zaadje Hoop, hoe minuscuul ook, helpt en moet kans krijgen om te groeien!

 

Ik nodig je van harte uit om mee op stap te gaan, we zijn op weg naar Kerst, feest van de Vrede, feest van het Licht.